Z takim pytaniem zwrócił się przedsiębiorca, który zajmuje się doradztwem w zakresie informatyki. Nadzoruje on m.in. projekty IT związane z wdrożeniem systemu zarządzania ruchem torowym w kilku krajach Europy. W tym celu odbywa spotkania z kontrahentami zarówno w biurze, jak i w formie zdalnej.

Przedsiębiorca kupił do swojego biura fotel masujący, by – jak twierdził – zachęcić kontrahentów do spotkań stacjonarnych. Wyjaśnił, że będą oni korzystać z fotela przed spotkaniami, w ich trakcie i po nich. On sam – jak dodał – robiłby to sporadycznie.

Uważał, że wydatek na zakup fotela może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, bo – jak argumentował – zwiększy w ten sposób konkurencyjność swojej firmy i zachęci do korzystania ze swoich usług. Przekonywał, że dzięki temu kontrahenci będą chętniej spotykać się w jego biurze, a to przełoży się na poprawę jakości realizowanych kontraktów i na zadowolenie zleceniodawców. Tłumaczył, że dzięki temu łatwiej będzie zdobywać kolejne zlecenia.

Innego zdania był dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (interpretacja indywidualna z dnia 09.06. 2023 r., sygn. 0114-KDIP3-1.4011.401.2023.5.AC). Stwierdził, że wydatek na zakup fotela masującego nie jest niezbędny w prowadzonej działalności gospodarczej i wbrew temu, co twierdzi przedsiębiorca, nie wpływa na konkurencyjność jego firmy. O pozyskiwaniu nowych kontraktów decydują inne czynniki, np. cena – wskazał dyrektor KIS.

Dodał, że zakup fotela masującego może przysłużyć się w dłuższej perspektywie do redukcji stresu, napięcia, poprawie krążenia krwi i kondycji mięśni, ale to tylko potwierdza, że taki wydatek ma charakter osobisty.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT do kosztów można zaliczyć wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów (bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów) z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z tego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednak, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tych przychodów.

Jeżeli dany wydatek nie został ujęty w art. 23 ust. 1 ww. ustawy, nie uprawnia do automatycznego przyjęcia domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w tym przepisie, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem fiskusa wydatek związany z zakupem fotela masującego nie jest ujęty w katalogu zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia go do kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego statusu konieczne jest również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem a celem, jakim jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.